bazen tanidigim insanlari kafamda birbirlerine matchliyorum copcatanlik gibi sanki ikisi birlikte olsa cok mutlu olurlarmis tam birbirlerine uygun insanlarmis gibi geliyo sonra boyle dusundugum icin kendi kendime ofkeleniyorum cunku bu dolayli yoldan kendimi yetersiz hissetmeme sebep oluyo ve boyle zamanlarda "be yourself" temali dusuncelerin hepsi zirvalik ve sacma geliyo cunku bu dusunceler icerisindeyken sorun zaten kendin olmak? ve bazen yeterince iyi olamamaktan korkuyorum hayatta yeterince iyi olamamak yeterince basarili yeterince yetenekli yeterince olgun yeterince mantikli yeterince duygusal ya sanirim en buyuk korkum bu olmali cunku bu korkuya kapilinca nerede neyle ilgileniyor oldugumun onemi olmaksizin kendimi birdenbire ve muthis bir sekilde uzgun hissediyorum ve cenin pozisyonuna gecip saatlerce bos bi noktaya bakarak muzik dinleyebilirmisim gibi geliyo ki bu olmasi gerekenden daha depresif bi state of mind olurdu benim icin.
woah uzun zamandir ilk kez kendimi bu kadar acik bi sekilde ifade ettim sanirim umarim yine suistimal edilmem ve umarim zaman zaman hissettigim ozguven eksikligini onumuzdeki bir aydan sonra yapacaklarimla ve kendimden emin atacagim adimlarimla az da olsa tamamlayabilirim.
gnight.
